- ақиқ
- [عقيق]а1. як навъ санги қиматбаҳо, ки сурхранг ва зарди норанҷӣ аст; ақиқ шинондан ба чизе бо ақиқ зинат додан2. маҷ. сурхранг, сурх; лабони ақиқ лабҳои сурх; ақиқи Яман (яманӣ) ақиқи сурхи машҳуре, ки аз Яман меоранд; ҷоми ақиқ киноя аз қадаҳи пур аз шароби сурх
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
